Maurits Lammertink viert zijn 31e verjaardag deze dinsdag, maar deze dag had een bijzondere smaak voor de renner van Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux. Sinds zijn zwaar ongeval op dinsdag 22 juni, waarbij hij op het voetpad in het bijzijn van zijn familie door een scooter omver gereden werd, verblijft de Nederlander in het revalidatiecentrum van Enschede om te herstellen van een hersenletsel, een sleutelbeenbreuk en gescheurde pees in de schouder. Een tweetal maanden na geslaagde operaties spreekt de renner over de afgelegde weg en toekomstperspectieven.
De situatie waarin ik momenteel verkeer is volledig in strijd met mijn karakter en gewoontes. Als professioneel wielrenner is hard werken om vooruitgang te maken deel van mijn DNA, maar helaas hebben we vastgesteld dat we ons bij een traag en moeilijk herstelproces moeten neerleggen. Ik verlangt heel erg om opnieuw te fietsen, maar zowel de gevolgen van mijn hersenletsel als schouderblessure laten het me nog niet toe. Met mijn kinesist train ik om mijn arm opnieuw te leren opheffen en daarnaast heb ik regelmatig afspraken bij de osteopaat om de rest van mijn lichaam in evenwicht te houden. Volgens de artsen verloopt het herstel volgens het boekje. Het maandenlange genezingsproces van zijn hersenletsel daarentegen verloopt met ups en downs en in sprongetjes. De aanwezigheid van het nog niet opgeloste bloed in de hersenen veroorzaakt een vertraagde informatieverwerking en een verstoring van de taalfuncties. Zo heb ik het moeilijk om woorden te vinden, zinnen op te bouwen of een verhaal te lezen en begrijpen. Ik breng mijn familie soms aan het lachen wanneer ik een woord op een vreemde manier uitspreek of of een radiator met het woord broodrooster aanwijs. Gelukkig gaat het op de lange termijn steeds beter. Een aantal weken geleden kon ik bijvoorbeeld slechts een halve pagina lezen en nu lukt het om er vijf te doen. Deze vooruitgang geeft ons moed. Het is een raadsel of ik weer exact dezelfde persoon als voorheen zal worden, maar de artsen hebben ons toevertrouwd dat ik in het dagelijkse leven weer optimaal zal kunnen functioneren. En fietsen! Want dat is wat ik het allerliefste doe en erg naar uitkijk. Ik probeer op de Elite rollen te rijden en ik heb zelfs onder begeleiding van mijn familie een rondje op de stadsfiets gemaakt. We hebben nog een lange weg af te leggen vooraleer ons gezin het ongeluk verwerkt heeft en ik volledig hersteld ben, maar we zijn en blijven moedig!
